بنارویه ...؟

ازروستاهاي توابع بخش بنارويه مي‌توان  شرفويه - لاغران - مارمه - بختيارويه - حسن آباد محمد كريم - حسن آباد مرگماري - مسيح آباد - دهنو و امامزاده سبز پوش - جلال آباد - دامچه - دهفيش رانام برد ازآثار باستاني اين بخش خندق معروف که با ديوارهايي به ارتفاع ۱۲متر كه با خشت و گل ساخته شده است. عمر اين خندق به دوران قبل ازاسلام برميگردد ازآثار ديگر شاه نشين - نقاره خانه که بربالاي کوه شاه نشين، با ارتفاعي درحدود ۲۰۰۰متر ساخته شده است همچنين قلعه اسماعيليه و چاه‌هاي معروف که دربالاي کوه حفرشده و معروف به دولو مي باشند که هنوزهيچ کس ازعمق آن بااطلاع نمي‌باشد و همچنين کاروانسراي عباسي که توسط شهرداري و شوراي شهر دردست تعمير مي باشد.

بنارويه داراي مردمي متدين، شجاع، نوع دوست مي‌باشد تعداد ۷ مسجد ۳ حسينيه و باشگاه هاي ورزشي - بيمارستان مي‌باشد آب آشاميدني مردم از چاه حفرشده با همياري مردم از طريق لوله کشي به بنارويه ميرسد دين مردم اسلام و داراي مذهب جعفري ميباشند زبان مردم به لهجه اچمي يا همان پارسي که لهجه مردم جنوب ايران است مي‌باشد .

راه لار - بنارويه راه ارتباطي بنارويه به شيراز محسوب مي شود .از شهر بنارويه كه اكنون بسرعت در حال رشد است آثار باستاني فراواني بجاي مانده كه دليل بر هويت تاريخي آن دارد. در سفرنامه تاورنيه كه در نيمه دوم قرن هفدهم ميلادي (بعد از سال 1666 ميلادي) نوشته شده است توصيفي از بنارويه ولي در فرم كلمه بنارو ديده مي شود. در ضمن اين قديمي ترين متني است كه اشاره مستقيم به آثار باستاني شهر بنارويه دارد . تاورنيه مي گويد : « روز بيست و پنجم سه ساعت ديگر در جلگه راه پيموديم تا به بنارو كه شهر كوچك و خوش بنا است و واقع در پاي كوه بلندي كه هنوز آثار قلعه هاي خراب باقي است رسيديم . اين شهر سر حد ايالت فارس و مملكت لار است . از بنارو كه خارج مي شوند جزو خاك لار محسوب مي شود» در كتاب لارستان كهن به نقل از سفر نامه شاردن كه بيش از سيصد سال پيش تدوين شده است چنين آمده :« رسيديم به ده دنبه .اين آخرين نقطه حكمراني ايالت شيراز است و بين كافر و بنارو واقع شده است . كاروانسرايي است كه در آنجا راهداران لاري سكونت دارند و راهداراي مي گيرند و مربوط به حكومت لار هستند .»حاج ميرزا حسن حسيني فسائي مولف تاريخ فارسنامه ناصري(معاصر ناصرالدين شاه ) بنارو را از ناحيه مضافات شهر لار به حساب آورده و مي گويد : «بنارو دوازده فرسخي شمال شهر لار است » با توجه به سه متن فوق چنين نتيجه گرفته ميشود كه از دوره صفويه تا زمان ناصرالدين شاه ناحيه بنارويه ،بنارو خوانده مي شده و احتمالا از اواخر دوره قاجاريه به بعد بنارويه متداول شده است .

شهر بنارويه از اطراف به محدوده هاي زير ختم مي شود:

- از شمال به روستاي حسن آباد

- از شمال غربي به روستاي دامچه

- از غرب به مارمه

- از جنوب غربي به ارتفاعات تنب قوچي

- از جنوب به روستاي شرفويه

- از شرق و جنوب شرقي به محور شيراز- لار- بندر عباس و تنگ آب باريك

- از شمال شرقي به حاشيه محور شيراز- لار- بندر عباس

فاصله مركز بخش بنارويه تا شهرهاي اطراف :

- از شهر بنارويه تا شيراز  255 كيلومتر

- از شهر بنارويه تا  لار   70 كيلومتر

- از شهر بنارويه تا  جهرم  75 كيلومتر

- از شهر بنارويه تا  داراب  212 كيلومتر

- از شهر بنارويه تا  بندرعباس  295 كيلومتر